فن بيان در پيشرفت شغلي

شخصي را فرض كنيد كه در رشته مهندسي درس خوانده است و مدارج عالي تحصيلي را گرفته است و بسيار عالي از پَسِ پروژه هايش بر مي آيد، اما اين شخص نمي تواند با ديگران ارتباط برقرار كند، نمي تواند خوب صحبت كند و منظورش را برساند و يا اينكه شخص خجالتي هست و خجالت مي كشد با اطرافيان و همكاران خودش صحبت كند و يا درخواستي از آنها كند.

همونطور كه خدمتتون عرض كردم براي رشد و پيشرفت شخصي بايد چندين مهارت و دانش را همزمان با هم داشته باشيم، فقط صرفِ اينكه بگوييم من مي توانم پروژه فلان را به خوبي طراحي كنم و يا مي توانم حساب و كتاب فلان شركت را به تنهايي دست بگيرم كافي نيست.

البته شايد هم كافي باشه، چون افرادي هستند كه از خودشون انتظار كمي دارند و دوست دارند كه مثل يك ربات كارهاشون رو انجام دهند، يعني كلي كار و محاسبات تحويل بگيرند و از اونور هم محاسبات شسته و رُفته تحويل بدهند، بدون اينكه با كسي نه حرفي بزنند نه ارتباطي برقرار كنند.

اين افراد شايد در ظاهر موفق باشند، اما به احتمال زياد هيچ رشد و پيشرفتي در كارِ خودشون نخواهند داشت و ممكن است كه سال ها در همان مقطع بمانند.

به هر حال اين به تصميم هر شخصي بستگي دارد كه هدفش از زندگي و شغلش چيست، آيا دوست دارد مثل يك اُپراتور فقط كارها را انجام دهند يا اينكه روز به روز پيشرفت كند.

مثلا فردي كه مي خواهد در رشته حسابداري به پيشرفت ها و موفقيت هاي بيشتري برسد، فقط صِرف دانستن فرمول هاي حسابداري و دانستن آنها نمي تواند به يك رييس حسابداري يا مدير مالي تبديل شود.

مثلا چند مهارتي كه يك حسابدار بايد داشته باشد اين ها هستند: